Beograd, decembar 2017. godine –
Cilj ove uporednopravne analize je ukazivanje na prednosti i mane zakonskih rešenja u Republici Srbiji i njihove usklađenost sa pravilima međunarodnog prava i standardima ostvarivanja tih prava u praksi. Za potrebe analize vršeno je poređenje zakona kojim je regulisano ostvarivanje prava na informisanje na jezicima nacionalnih manjina u Republici Srbiji, Republici Hrvatskoj i Mađarskoj. Pored Republike Srbije koja je kandidat za članstvo u Evropskoj Uniji, za analizu su odabrane Republika Hrvatska i Mađarska, kao zemlje koje su već punopravne članice EU. Mađarska je odabrana kao zemlja poslednjeg velikog talasa proširenja Evropske Unije iz 2004. godine, a u kojoj se već godinama unazad uočavaju političke tendencije koje predstavljaju ozbiljnu opasnost po slobodu medija i pluralizam mišljenja u javnom diskurs. Republika Hrvatska je odabrana kao zemlja koja se 2013. godine poslednja priključila EU, a koja sa Republikom Srbijom deli ne samo zajedničko pravno nasleđe, već i problematičan odnos prema nacionalnim manjinama koji je u nedavnoj prošlosti predstavljao povod oružanih sukoba, a što rešenje ovog važnog pitanja u tim zemljama ujedno čini i preduslovom dugoročne političke stabilnosti.
Ceo izveštaj možete pročitati OVDE..